आंधळेपणा फिटे जिवंत होतसे दिठी रे
उजेड तूच दाविलास या जिवास शेवटी रे

सूर्य-चंद्र-चांदण्या दूर दूर राहू दे
दिससी तू तसाच का? तेज मला पाहू दे
नकोच आज लोकलाज घालू दे तुला मिठी रे

देव-दैव याहुनी मजसी तूच थोर रे
उघडताच पापणी, तूच ये समोर रे
कवेत घेई बावरेस हसव धरून हनुवटी रे

पाहणे, न पाहणे, सारखेच यापुढे
वेड तेच या जगी तुझेच रूप आवडे
खरेच रत्‍नं-माणके तुझ्यापुढे न भावती रे