मी तर जाते जत्रंला
गाडीचा खोंड बिथरला
बळ नाही घरच्या गणोबाला
कुणीतरी बोलवा दाजिबाला

दाजिबा सारखा दिर दुनियेमध्ये नाही
गोर्‍या भावजयीची त्यांना लई अपूर्वाई
त्यांची बाईल होईल तिची खरी पुण्याई
हेंदट आमच्या नशिबाला
कुणीतरी बोलवा दाजिबाला

दाजिबांचा स्वभाव लई गुलहौशी
सजवतील घोडा सांगितल्यासरशी
मला पुढं घेतील हसून चटदिशी
निघता निघता उशीर झाला
कुणीतरी बोलवा दाजिबाला

दाजिबा म्होरं घोड्यावर बसल्या बसल्या
अंगाला अंग लागतं अन्‌ होती गुदगुल्या
बाळपणीच्या येती आठवणी फार मागल्या
मी लई भुलते रुबाबाला
कुणीतरी बोलवा दजिबाला

साज शिणगार केला, ल्याले साखळ्या-तोडे
ऐन्याची घातली चोळी अन्‌ जरीचे लुगडे
अशा मध्ये असावे संगे दाजिबा तगडे
म्होरं मग ठाऊक जोतिबाला
कुणीतरी बोलवा दाजिबाला