तशी जागा निवार्‍याला कुठे माझ्या घरी होती?
पथारी टाकण्यासाठी जगाची ओसरी होती !

अशासाठीच मी माझे भरू नाही दिले डोळे,
तुम्ही हासाल, ही माझी कधीची खातरी होती !

सकाळी तू उन्हापाशी कसा केलास कांगावा,
तरीही खूण चंद्राची तुझ्या ओठांवरी होती !

मला फासावरी कोणी शहाणा सांगतो आहे-
'तुला संधी जगायाची मिळालेली बरी होती !'

जिथे गेलो, तिथे माझी नद्यांनी कौतुके केली..
कधी इंद्रायणी होती ! कधी गोदावरी होती !

अरे, ह्या जिन्‍दगानीची कधी मी काळजी केली?
मला सांभाळण्यासाठी मराठी वैखरी होती !