आनंद मनीं माईना, कसं ग सावरूं?
घे गगन भरारी उडूं पाहे पाखरूं

भर दुपारची सावली
लपतसे जशी पाऊली
मी बाळ तुझे माउली
सुख संयोगी रडणें, कसं ग आवरूं?
घे गगन भरारी उडूं पाहे पाखरूं

किती फुले लते तळी गळली
किती पायदळी चुरगळली
खुडली ती उरलीसुरली
या जीवनी क्षण विरता डोळे पाझरूं
घे गगन भरारी उडूं पाहे पाखरूं

घे उडी मना घे उडी
आली रे मीलन घडी
दे सोडुनी दुबळी कुडी
बघतें तरी ये ममता छाया ही धरूं
घे गगन भरारी उडूं पाहे पाखरूं