अंतरीच्या गूढ गर्भी एकदा जे वाटले
एकदा जे वाटले ते प्रेम आता आटले

दूर सोनेरी सुखाचे पाहिले आभास मी, तू
रंगले आभाळ पूर्वी : तेच आता फाटले

चांदण्या रात्रीत मागे हिंडलो एकत्र दोघे
चंद्रिकेने थाटले जे ते तमाने दाटले

एकदा ज्यांतून मागे सूर संवादी निघाले
वंचनेने तोडले ते स्‍नेहतंतू आतले

शेवटी मंदावलेल्या वादळी वार्‍याप्रमाणे
राहणे झाले दिवाणे, ते गीत गाणे कोठले?

यातना दु:खातली अन्‌ चेतना गेली सुखाची
झाकल्या नेत्रात आता अश्रुबिंदू गोठले