अंतरीच्या गूढ गर्भीं
अंतरीच्या गूढ गर्भीं एकदा जें वाटलें !
एकदा जें वाटलें तें प्रेम आता आटलें !
दूर सोनेरी सुखाचे पाहिले आभास मीं, तू :
रंगलें आभाळ पूर्वी : तेंच आता फाटलें !
एकदा ज्यांतून मागे सूर संवादी निघाले
वंचनेने तोडले ते स्नेहतंतू आंतले !
शेवटी मंदावलेल्या वादळी वार्याप्रमाणे
राहणें झालें दिवाणें, गीत गाणें कोठलें !
एकदा जें वाटलें तें प्रेम आता आटलें !
दूर सोनेरी सुखाचे पाहिले आभास मीं, तू :
रंगलें आभाळ पूर्वी : तेंच आता फाटलें !
एकदा ज्यांतून मागे सूर संवादी निघाले
वंचनेने तोडले ते स्नेहतंतू आंतले !
शेवटी मंदावलेल्या वादळी वार्याप्रमाणे
राहणें झालें दिवाणें, गीत गाणें कोठलें !
| गीत | - | ना. घ. देशपांडे |
| संगीत | - | राम फाटक |
| स्वराविष्कार | - | ∙ सुधीर फडके ∙ जी. एन्. जोशी ( गायकांची नावे कुठल्याही विशिष्ट क्रमाने दिलेली नाहीत. ) |
| गीत प्रकार | - | भावगीत |
टीप - • काव्य रचना- १९३४ • स्वर- सुधीर फडके, संगीत- राम फाटक. • स्वर- जी. एन्. जोशी, संगीत- जी. एन्. जोशी. |
| वंचना | - | फसवणूक. |
संपूर्ण कविता
अंतराच्या गूढ गर्भीं एकदा जें वाटलें गऽ !
एकदा जें वाटलें तें प्रेम आता आटलें गऽ !
दूर सोनेरी सुखाचे पाहिले आभास मीं, तू :
रंगलें आभाळ पूर्वी : तेंच आता फाटलें गऽ !
चांदण्या रात्रींत मागे हिंडलों एकत्र दोघें :
चंद्रिकेने थाटलें जें तें तमानें दाटलें गऽ !
एकदा जी दो थडीने वाहिली होती, सखे, त्या
जान्हवीचें शुद्ध पाणी संशयाने बाटलें गऽ !
एकदा ज्यांतून मागे सूर संवादी निघाले
वंचनेने तोडले ते स्नेहतंतू आंतले गऽ !
शेवटी मंदावलेल्या वादळी वार्याप्रमाणे
राहणें झालें दिवाणें, गीत गाणें कोठलें गऽ !
यातना दु:खातली अन् चेतना गेली सुखाची :
झाकल्या नेत्रांत आता अश्रुबिंदू गोठले गऽ
दाद द्या अन् शुद्ध व्हा !