दही घाल हातावरती रणा बाळ जाई
चुडा तुझा सावित्रीचा गडे सूनबाई

नको पाणवू ग डोळे, नको अशी पाहू
रणांगणी गेले याचे वडील, दोन भाऊ
रणांगणी रमतो-मरतो, मराठा शिपाई

बडिवार वंशाचा या तुला का न ठावा?
वेड झुंजण्याचे आहे तुझ्या आडनावा
अशा निरोपाची नाही घरा, या नवाई

शिवप्रभुइतके बाई जुने हे घराणे
सांगतात सनदा-याद्या कीर्तीची पुराणे
पुरुष पुरुष वंशातील या खेळला लढाई

युद्ध हीच तारुण्याला असे तीर्थयात्रा
पाहू दे हिमाद्रयाला नदी ब्रह्मपुत्रा
विरहदु:ख कुंक्वासंगे कपाळास लेई

फार काय सांगू बाळे, बोलवे न आता
दुवा तुला देते आहे एक वीरमाता
गळा परि दाटून येतो, रडे आत आई