हे मन कधी स्वैर वारा
नि अवचित बरसत्या धारा
हे कधी घरटे उन्हाचे
नि कधीतरी शून्य हा पारा
केव्हातरी पायास भोवरा
केव्हातरी लावून चेहरा
बंदिस्त जगते जरा
हे मन कधी पाखरू, कधी पिंजरा

लाटा क्षणीं धुंद लाटा
वाटा क्षणीं मूक वाटा
ओठी कधी खिन्‍न गाणे
अन्‌ केव्हा सुखाचे तराणे
घडीभराचे रंग ओले
घडीभराचा खेळ चाले
फिरून येई पान गळती
फिरून आले बहर गेले
झंकारता भरती ही कधी
खंतावता ओहोटी कधी
वादळ कधी आसरा
हे मन कधी पाखरू, कधी पिंजरा

हाका नभा देई हाका
झोका झुले उंच झोका
केव्हा पाहे खोल जाया
लावी धरतीस माया
कधी स्वत:च्या भोवताली
कधी जगाच्या भोवताली
लहर याची देह ल्याली
गूढ याच्या हालचाली
काळोखही बोलावे कधी
किरणांकडे झेपावे कधी
झिडकारुनी उंबरा
हे मन कधी पाखरू, कधी पिंजरा