जा बाळे जा, सुखे सासरी
नको गुंतवू मन माहेरी

भाग्यवती तू मुली खरोखर
लाखामधले एक मिळे घर
पणावाचुनी पूर्ण स्वयंवर
पुरुषार्थाची होसी सहचरी

शब्दांवाचून असते भाषा
जाण पतीचे भाव-मनीषा
सखी सचिव तू होई शिष्या
वडील गुरुंची करी चाकरी

तुझा लाडका अल्लड वावर
आता कुठुनी माझ्या घरभर
द्राक्षरसाचा मधूर तुझा स्वर
पडेल कानी कुठुनी दिनभरी