कुणाच्या खांद्यावर कुणाचें ओझें?

कशासाठी उतरावें तंबू ठोकून?
कोण मेलें कुणासाठी रक्त ओकून?
जगतात येथें कुणी मनांत कुजून !
तरी कसे फुलतात गुलाब हे ताजे?

दीप सारे जाती येथे विरून, विझून
वृक्ष जाती अंधारांत गोठून, झडून.
जीवनाशीं घेती पैजा घोकून घोकून,
म्हणती हे वेडे पीर तरी आम्ही राजे !

अंत झाला अस्ताआधी, जन्म एक व्याधी,
वेदनांची गाणीं म्हणजे पोकळ समाधी.
देई कोण हळी, त्याचा पडे बळी आधी,
हारापरी हौतात्म्य हे त्याच्या गळी साजे