एक एक पाऊल उचली, चाल निश्चयाने
नको बावरुनी जाऊ नियतीच्या भयाने !

पंख नाही दिधले मनुजा जरि ईश्वराने
खंत काय धरिली त्याची कधी मानवाने
अधांतरी उडती त्याच्या यशाची विमाने
नको बावरुनी जाऊ नियतीच्या भयाने !

सूर्य चंद्र नसता गगनी काजळे धरित्री
प्रकाशास कोंडी मानव वीज कांचपात्री
तारकांस लाजविते ते दीप शामदाने
नको बावरुनी जाऊ नियतीच्या भयाने !

तुझ्या मागुती मी यावे असे स्वप्‍न होते
पुढे हो‍उनिया आता तुला हात देते
ऊठ चाल बघसी का रे असा विस्मयाने
नको बावरुनी जाऊ नियतीच्या भयाने !