एक एक पाऊल उचली, चाल निश्चयाने
नको बावरुनी जाऊ नियतीच्या भयाने!

पंख नाही दिधले मनुजा जरि ईश्वराने
खंत काय धरिली त्याची कधी मानवाने
अधांतरी उडती त्याच्या यशाची विमाने
नको बावरुनी जाऊ नियतीच्या भयाने!

सूर्य चंद्र नसता गगनी काजळे धरित्री
प्रकाशास कोंडी मानव वीज कांचपात्री
तारकांस लाजविते ते दीप शामदाने
नको बावरुनी जाऊ नियतीच्या भयाने!

तुझ्या मागुती मी यावे असे स्वप्‍न होते
पुढे हो‍उनिया आता तुला हात देते
ऊठ चाल बघसी का रे असा विस्मयाने
नको बावरुनी जाऊ नियतीच्या भयाने!