मायबाप ! मायबाप !

माणूस होऊन जगणे थोडे जगून पहा
देवपणा तू सोडून खाली उतर जरा
मायबाप ! मायबाप !

तू नसल्याचा भास पसरला चहूकडे
दगडमातीच्या भिंतींमधुनी विहर जरा
मायबाप ! मायबाप !

सुखदु:खाचे झाले आता गाव जुने
त्या हसण्या-रडण्यामाधुनी तू बहर जरा
मायबाप ! मायबाप !

या जगण्यातून काढून घे हे जहर जरा
उलट जरासा दु:खाचा हा प्रहर जरा
मायबाप ! मायबाप !

रडता रडता या ओठांवर कधीतरी
हसण्याचाही कर जरासा कहर जरा
मायबाप ! मायबाप !

अंगण होईल देव्हार्‍यासम पावन हे
वेलीवरल्या पानांफुलांतून डवर जरा
मायबाप ! मायबाप !