सजल नयन नित धार बरसती
भावगंध त्या जळी मिसळती

वीणेचे स्वर अबोल झाले
गीतामधले काव्यही सरले
मुक्या मनाचे मुकेच आठव
मूक दीपज्योतीसम जळती

चंद्र-चांदणे सरले आता
निरस जाहली जीवनगाथा
त्या भेटीतील अमृतधारा
तुझ्याविना विषधारा होती

थकले पैंजण चरणही थकले
वृंदावनीचे मोहन सरले
तुझ्या स्मृतीची फुले प्रेमले
अजून उखाणे मला घालिती