सर्वस्व तुजला वाहुनी माझ्या घरीं मी पाहुणी,
सांगू कसें सारें तुला, सांगूं कसें रे याहुनी.

घरदार येते खावया, नसते स्मृतींना का दया?
अंधार होतो बोलका वेड्यापिशा स्वप्‍नांतुनी.

माझ्या सभोंतीं घालतें माझ्या जगाची भिंत मी;
ठरते परि ती कांच रे दिसतोस मजला त्यातुनी

संसार मी करितें मुका दाबून माझा हुंदका;
दररोज मी जातें सती, आज्ञा तुझी ती मानुनी.

वहिवाटलेली वाट ती मी काटतें दररोज रे
अन्‌ प्राक्तनावर रेलतें, छाती तुझी ती मानुनी.