सुंबरान गावू चला सुंबरान गावू रं
या शेकोटीच्या उबिला गा रातभर र्‍हाऊ रं

भल्याभल्यास्‍नी सोसंना ही जवानीची आग
काय करामत सांगू हिची लई न्यारी धग
ऋषीमुनी बि पोळलं अशा इश्कबाजीचा संग
भली भली भुलली गा कथा त्येची लावू रं
सुंबरान गावू चला सुंबरान गावू रं
या शेकोटीच्या उबिला गा रातभर र्‍हाऊ रं

विश्वामित्र बसला व्हता भगवंताच्या जपाला
डोळं मिटून ध्यान लावं रानावनात तपाला
आली मेनका नाचत तिच्या भुलला रूपाला भुलला रूपाला
तवाच्या गा येळेचा ह्यो पडताळा दावू रं
सुंबरान गावू चला सुंबरान गावू रं
या शेकोटीच्या उबिला गा रातभर र्‍हाऊ रं

गौतम ऋषीची होती अहल्या बाईल
राजा इंद्रानं तिला डोळं भरून पाहिलं
पतिरूप घेऊन तिला एकांती त्यानं भोगलं त्यानं भोगलं
मोठेपणा घसरला याद त्याची ठेवू रं
सुंबरान गावू चला सुंबरान गावू रं
या शेकोटीच्या उबिला गा रातभर र्‍हाऊ रं

असा व्हता पराशर मुनी त्याला दिसली मत्स्यगंधा
साधुपणाला झाली गा तिथं कशी मदनाची बाधा
तिला भिजली बगुन तिच्या लागला की नादा लागला की नादा
किती किती उदारणं सांगा अशी देवू रं
सुंबरान गावू चला सुंबरान गावू रं
या शेकोटीच्या उबिला गा रातभर र्‍हाऊ रं

नर-नारीची घातली अशी जल्माची गाठ
किसनदेवाच्या बायका सोळा हजार एकशे आठ
तिच्या शिणगाराचा छंद उभ्या दुनियेला पाठ दुनियेला पाठ
पुराणाचा दाखला ह्यो कलियुगी घेऊ रं
सुंबरान गावू चला सुंबरान गावू रं
या शेकोटीच्या उबिला गा रातभर र्‍हाऊ रं