अबीर गुलाल उधळीत रंग ।
नाथा घरी नाचे माझा सखा पांडुरंग ॥१॥

उंबरठ्यासी कैसे शिवू आह्मीं जाति हीन ।
रूप तुझे कैसे पाहूं त्यात आह्मीं दीन ।
पायरीशी होऊ दंग गाउनी अभंग ॥२॥

वाळवंटी गाऊ आह्मी वाळवंटी नाचू ।
चंद्रभागेच्या पाण्याने अंग अंग न्हाऊ ।
विठ्ठलाचे नाम घेऊ हो‌उनी निःसंग ॥३॥

आषाढी-कार्तिकी भक्तजन येती ।
पंढरीच्या वाळवंटी संत गोळा होती ।
चोखा ह्मणे नाम घेता भक्त होती दंग ॥४॥