बोलु दे लोका हवे ते, काय लोकांना कळे?
आंधळ्यांनी का म्हणावे प्रेम असते आंधळे?

प्रेमवेडा मोर नाचे प्रेमरंगी कौतुके
पंख तितुके नेत्र होती स्वर्गही खाली झुके
प्रेमिकांचे विश्व आहे, विश्वाहुनी या वेगळे
आंधळ्यांनी का म्हणावे प्रेम असते आंधळे?

जन्म कैलासात घेते, घे उडी जी भूतळी
सागरासी अचूक मिळते ती नदी का आंधळी?
परत फिरतो ओघ का तो लोकनिंदेच्या बळे
आंधळ्यांनी का म्हणावे प्रेम असते आंधळे?

माझिया प्रेमांधतेला सूर्यचंद्राची दिठी
आडवे येवोत कोणी मी तुझी रे शेवटी
बंधने देहास कोटी प्राण माझे मोकळे
आंधळ्यांनी का म्हणावे प्रेम असते आंधळे?