अर्जुन तर संन्यासी हो‍उनी रैवतकीं बसला ।
झालि सुभद्रा नष्ट असा ग्रह त्याच्या मनिं ठसला ।
वैराग्याचा पुतळा केवळ सांप्रत तो बनला ।
तत्त्वनिष्ठ वेदान्ती हो‍उनि तुच्छ मानितो विषयाला ।
प्राणायामें कुभंक करुनी साधित योगाला ।
सुभद्रेची मूर्ती हृदयीं धरुनि करितसे ध्यानाला ।
ही एक गोष्ट मज अनुकूलचि जाहली ।
कीं ढोंग नसुनि खरि वृत्ति यतिस साधली ।
नासिकाग्र दृष्टी सर्वकाल लागली ।
भोळे अमुचे दादा तेथें जाति दर्शनाला ।
तरी खचित सांगतो तयाच्या लागति नादाला ॥