कळेना अजुनी माझे मला
असा मी काय गुन्हा केला?

हितगूज केले ज्या नयनांनी
त्या नयनांतुनि येई पाणी
दोन जिवांची प्रीत ही रुसुनी
गेली सोडुनि आज अम्हाला

जागे होता घाव अंतरी
नकोनको ते येई पदरी
दुःख प्रीतिचे सांगावे तरी
जनरूढीची भीड मनाला

सुखशांतीला फितुर होऊनी
दैवहि माझे गेले निघुनी
उभी एकटी वेड्यापरी मी
काय विचारू कसे कुणाला?