कळेना अजुनी माझे मला
असा मी काय गुन्हा केला?

हितगुज केले ज्या नयनांनी
त्या नयनांतुनी येई पाणी
दोन जिवांची प्रीत ही रुसुनी
गेली सोडुनि आज अम्हाला

जागे होता घाव अंतरी
नको नको ते येई पदरी
दुःख प्रीतिचे सांगावे तरी
जनरूढीची भीड मनाला

सुखशांतीला फितुर होउनी
दैवही माझे गेले निघुनी
उभी एकटी वेड्यापरी मी
काय विचारू कसे कुणाला?