असता समीप दोघे हे ओठ मूक व्हावे
शब्दांविना परंतु बोलून सर्व जावे

अतृप्त मीलनाचे विरहातही सुखाचे
विश्वाहुनी निराळे हे विश्व प्रेमिकांचे!

फसवा वरून राग रुसव्यात गाढ प्रीती
होता क्षणिक दूर वेडी मनात भीती
दिनरात चिंतनाचे अनिवार कौतुकाचे
विश्वाहुनी निराळे हे विश्व प्रेमिकांचे!

दूरातही नसावा दोघांमध्ये दुरावा
स्पर्शाविना सुखाने हा जीव मोहरावा
ओठी फुलून यावे स्मित गोड सार्थकाचे
विश्वाहुनी निराळे हे विश्व प्रेमिकांचे!