असता समीप दोघे हे ओठ मूक व्हावे
शब्दांविना परंतु बोलून सर्व जावे

अतृप्त मीलनाचे विरहातही सुखाचे
विश्वाहुनी निराळे हे विश्व प्रेमिकांचे !

फसवा वरून राग रुसव्यात गाढ प्रीती
होता क्षणिक दूर वेडी मनात भीती
दिनरात चिंतनाचे अनिवार कौतुकाचे
विश्वाहुनी निराळे हे विश्व प्रेमिकांचे !

दूरातही नसावा दोघांमध्ये दुरावा
स्पर्शाविना सुखाने हा जीव मोहरावा
ओठी फुलून यावे स्मित गोड सार्थकाचे
विश्वाहुनी निराळे हे विश्व प्रेमिकांचे !