सावलीत माझ्या कवडसे माझे
रुपेरी रुपेरी कधी सावलेसे
कधी या उन्हाचे हळुवार येणे
दुपारी दुपारी तरी कोवळेसे
सावलीत माझ्या..

ओढ अनावर ओढून नेते
माझ्या तीरावर उभी मी कधीची
अस्ताआधीच अंत झाला
रस्त्यामध्ये सांज झुरते कधीची
कळेना मनाची दिशा कोणती ही
किनारे किनारे कधी भोवरेसे
सावलीत माझ्या..

ॠतुंना कसे सांगू बहरू नका रे
मला पानझड ही आता सोसवेना
नव्याने फुलावे हवे वाटते पण,
नको तो फुलांचा कहर सोसवेना
उजळून येती क्षणांचे निखारे
टपोरे टपोरे कधी बावरेसे
सावलीत माझ्या..

रोखून धरले तरी आवरेना
ते अश्रू मी सोडून आले कधीची
तरी उष्ण साथी उरला उशाला
कळा सोसुनी रात्र निजली कधीची
विझलेली स्वप्‍ने मन सावरते
अधुरे अधुरे कधी कोरलेसे
सावलीत माझ्या..

असे शांत होणे मला पेलवेना
सुखाची अनोळखी चाहूल लागे
असे मोकळे श्वास होतात तेव्हा
ऊबेचा शहारा अलवार मागे
हे माझेच आहे, मला का कळेना
असु दे असु दे जरी वेगळेसे
सावलीत माझ्या..