हळद पिवळी पोर कवळी, जपुन लावा गाली
सावळ्याच्या चाहुलीनं पार ढवळी झाली
गजर झाला दारी, साजनाची स्वारी
साजनाची स्वारी आली लाज गाली आली

जपुन होतं ठिवलं मन ह्ये कधीच न्हाइ झुरलं
उधळलं ग सम्दं बाई हातात न्हाइ उरलं
जीव जडला पर न्हाइ नजरंला कळलं
किती नडलं जिकीरीनं मागं ना सरलं
आत्ताच बया का बावरलं
खरचं बया का घाबरलं..

साद तू घातली, रानं पेटून आली
कावरीबावरी लाज दाटून आली
पाहिलं गुमान बाई, घेतलं दमानं बाई
चेतलं तुफान साजना
बेभान झाले साजना
नजरंला नजरंच, नजरंनं कळलं
मन इवलं इरघळलं
अन्‌ नातं जुळलं
आताच बया का बावरलं
खरच बया का घाबरलं..

मन झालं धुंद, बाजिंद, ललकारी ग
पिरतीचा गंध, आनंद, नवलाई ग
लागली ओढ, मन हे लई द्वाड
सतवून झालं सम्दंच ग्वाड
लागलं सजनीला सजनाच याड

झालीया भूल ही उमजली या मनाला
परतुनी घाव हा लागला रं जीवाला
डोळं झाकलेलं बाई, रेघ आखलेलं बाई
माग रोखल्यालं साजना
उधळुनी गेलं साजना
हरलंया पीरमाला, पीरमानं जिकलं
झगडुनी मन माझं अदबीनं झुकलं
साजना तू सावरलं..