सात जन्मांची निनावी आशा धरून मनात
बकुळफुला कधीची तुला धुंडते बनात

टाकून दूर नदीच्या पार
उघडे माझ्या घराचे दार
सदैव पीशी हिंडते अशी नि:संगपणात

टाकून सारा शृंगारसाज
तुझ्याचसाठी फिरते आज
होईल कसे? झाले रे हसे सगळ्या जनांत !

श्रावणघनगर्जन वाजे
दिपव दोन्ही नयन माझे
एका आंधळ्या गहन निळ्या सोनेरी क्षणांत