भरे कांपरे, भ्रम दृष्टि ही, जीभहि गेलि सुकोनी ॥

दीक्षितरायें लाज राखिली संकट तें टाळोनी ।
आशा लग्‍नाची । झाली प्रबल पुन्हां अमुची ॥