दारीच्या देवळींत जळो पणति सारी रात
प्रगटले न अजून कांत, अंधकार अंतरात

रात्रंदिन वाट बघत, घालुनी पळी कडींत
येइना अजून मूर्त माघारी मंदिरांत

रांगोळी अंगणात अश्रुबिंदु घालतात
गाल-ओठ भिजुन जात ओघळत्या काजळांत

वृंदावनि सांजवात नि:श्वासे विझुन जात
तुळशीच्या प्रदक्षिणांत चर्र होत काळजांत

नाथांची झाली साथ फक्त सात पावलांत
आज ऊर-तारु फुटत विरहाच्या वादळांत

कुंकवाच्या कोयरीत, रोज थबकतोहि हात
वैरी जे जे न चिंती ते ते ये मनात