धुंद मधुमती रात रे
तनमन नाचे यौवन नाचे
उगवला रजनीचा नाथ रे

जललहरी या धीट धावती
हरित तटांचे ओठ चुंबिती
येइ प्रियकरा येइ मंदिरा
अलि रमले कमलांत रे

ये रे ये का मग दूर उभा ही घटिकाहि निसटुनी जायची
फुलतील लाखो तारा परि ही रात कधि कधि ना यायची
चषक सुधेचा ओठी लावुनि
कटिभंवती धरि हात रे