दूर कुठे राउळात दरवळतो पूरिया !
सांजसमयी दुखवितात अंतरास सूर या !

असह्य एकलेपणा, आस आंसवी मिळे
काय अंतरात ते अजून ना कुणा कळे
झाकळून जाय गाव, ये तमास पूर या !

दूर वास रे तुझा, ध्यास लागला मनी
दृष्टिभेटही नसे, काय सांगणे जनी
एकवार तूच ये सखीस धीर द्यावया !

सलत सूर सनईचा वारियात कापरा
सुकून पाकळी मिटे मूक भाव लाजरा
फुलांत गंध कोंदला, वाट ना उरे तया !