हे श्रीरामा, हे श्रीरामा
एक आस मज एक विसावा
एकवार तरी राम दिसावा, राम दिसावा

मनात सलते जुनी आठवण
दिसतो नयना मरता श्रावण
पिता तयाचा दुबळा ब्राह्मण
शाप तयाचा पाश होउनी आवळितो जीवा

पुत्रसौख्य या नाही भाळी
परि शेवटच्या अवघड वेळी
राममूर्ति मज दिसो सावळी
पुत्र नव्हे तो अंश विष्णूचा वरदाता व्हावा

मुकुट शिरावर कटी पीताम्बर
वीर वेष तो श्याम मनोहर
सवे जानकी सेवातत्पर
मेघःशामा, हे श्रीरामा रूप मला दावा