हात दिला ग हाती अवचित भिजल्या श्रावण राती
दोन पाखरे कळ्याफुलांशी जोडून गेली नाती

सुगंध स्वप्‍निल तुझ्या कुंतला
त्यातून नकळत जीव गुंतला
स्पर्शाच्या हर्षात गारवा तुझा नि माझा साथी

करांत उरली केवळ थरथर
स्वरांत धागे जुळले नवथर
धुंद तराणे छेडित लहरी दूर तरंगत जाती

वाहत गेला झुळझुळ वारा
स्मृतीत ठेवून मोरपिसारा
प्राजक्ताचा बहर आठवून गंधित झाली माती