जीवनाची वाट वेडी, ती कधी ना संपते !
थांबतो थोडा प्रवासी, वाट कुठली थांबते?

आसवांसाठीच डोळे, पापण्यांचे रांजण
हुंदक्यांचा हक्क येथे, हासण्यावरी बंधन
एकटे बिन-चेहर्‍याचे दैव केवळ हासते

भोवताली दिसती जे जे ते सुखाचे सोबती
जीवनी कोणी न साथी, कोण धावे संकटी?
मरण घेऊन रूप गोंडस जगून पुन्हा पाहते