जीवनाची वाट वेडी ती कधी ना संपते !
थांबतो थोडा प्रवासी, वाट कुठली थांबते?

आसवांसाठीच डोळे पापण्यांचे रांजण
हुंदक्यांचा हक्क येथे हासण्यावरी बंधन
एकटे, बिन-चेहर्‍याचे, दैव केवळ हासते

भोवताली दिसती जे जे, ते सुखाचे सोबती
जीवनी कोणी न साथी, कोण धावे संकटी
मरण घेऊन रूप गोंडस जगून पुन्हा पाहते