कंठ आणि आभाळ दाटून येती
आणि कोसळती सरीवर सरी !

पहिल्या उन्हाची हळद ओली होती
फांदीवर पाने जन्म घेत होती
भवताल त्यांना अजून ठाऊक नव्हता
अशा वेळी आल्या सरीवर सरी !
आणि कोसळल्या सरीवर सरी !

आता कुठे नुकतेच पंख लांब केले
आता कुठे घरट्यातून फांदीवर आले
आभाळ या पिलांचे खूप लांब आहे
अशा वेळी आल्या सरीवर सरी !
आणि कोसळल्या सरीवर सरी !

उधाण आहे आकाश पेलताना
उभ्या जन्माचा पाऊस झेलताना
स्वत:चे स्वत:शी लढणे दिनरात आहे
अशा वेळी आल्या सरीवर सरी !
आणि कोसळल्या सरीवर सरी !