करितां विचार सांपडलें वर्म ।
समूळ निश्रम परिहाराचें ॥१॥

मज घेऊनिया आपणांसी द्यावें ।
साटी जीवें जीवें नारायणा ॥२॥

उरी नाहीं मग पडदा कां आला ।
स्वमुखेंचि भला करितां वाद ॥३॥

तुका ह्मणे माझें खरें देणें घेणें ।
तुह्मी साक्षी जाणें अंतरीचें ॥४॥