कशी रे आता जाऊ घरी, सांग मला श्रीहरी
कशी मी आता जाऊ रे?

तव मुरलीने होता व्याकूळ
आले धावून निजता घरकूल
झाले जाता जागे गोकूळ तुझ्यासवे मी तरी

गुज निशेचे अजून नयनीं
लपवू कसे बघ मिटे पापणी
ओळखिले रे दंवबिंदूंनी या भिजल्या प्रहरीं

राधा तव ही सासुरवाशिण
संसाराचे भंवतीं रिंगण
भान न त्याचे तुझेच चिंतन करित राहिले ऊरीं