कशी रे आता जाऊ घरी, सांग मला श्रीहरी
कशी मी आता जाऊ रे?

तव मुरलीने होता व्याकूळ
आले धावून निजता घरकूल
झाले आता जागे गोकूळ, तुझ्यासवे मी तरी

गूज निशेचे अजून नयनी
लपवू कसे बघ मिटे पापणी
ओळखिले रे दंवबिंदूंनी या भिजल्या प्रहरी

राधा तव ही सासुरवाशिण
संसाराचे भवती रिंगण
भान न त्याचे, तुझेच चिंतन करित राहिले उरी