मावळत्या किरणाचं पडे पाऊल दारात
झाली बाई सांजवेळ आल्या छाया अंगणात
परतला घरट्यात रानपाखरांचा थवा
लाविते ग सांजदिवा

चिमण्यांची चिंवचिंव येई गोड चिंचेतून
रुणुझुण वाजती ग संध्यादेवीचे पैंजण
जोजवितो मंद वारा अंकावरी बाळजिवा
लाविते ग सांजदिवा

इवले हे निरांजन उजळते वृंदावन
तुळशीमाई वाहते ग भावभक्तिने हे मन
जोडुनिया दोन्ही हात आळविते जीवाभावा
लाविते ग सांजदिवा

माझ्या सुखी संसारात तूच मला भरवसा
लपिन ग तुझ्या कुशी, तुला आईचा वारसा
उन्हपावसात आई मला जिवाचा विसावा
लाविते ग सांजदिवा