माना मानव वा परमेश्वर
माना मानव वा परमेश्वर मी स्वामी पतितांचा
भोगी म्हणुनी उपहासा मी योगी कर्माचा
दैवजात दुःखांनी मनुजा पराधीन केले
त्या पतितांचे केवळ रडणे मजला ना रुचले
भूषण रामा एक पत्नीव्रत मला नको तसले
मोह न मजला कीर्तिचा मी नाथ अनाथांचा
रुख्मिणी माझी सौंदर्याची प्रकटे जणू प्रतिमा
किंचित हट्टी परंतु लोभस असे सत्यभामा
तरीही वरितो सहस्र सोळा कन्या मी अमला
पराधीन ना समर्थ घेण्या वार कलंकाचा
कर्तव्याला मुकता माणूस, माणूस ना उरतो
हलाहलाते प्राशून शंकर देवेश्वर ठरतो
जगता देण्या संजीवन मी कलंक आदरीतो
वत्सास्तव मम ऊर फुटावा वत्सल मातेचा
भोगी म्हणुनी उपहासा मी योगी कर्माचा
दैवजात दुःखांनी मनुजा पराधीन केले
त्या पतितांचे केवळ रडणे मजला ना रुचले
भूषण रामा एक पत्नीव्रत मला नको तसले
मोह न मजला कीर्तिचा मी नाथ अनाथांचा
रुख्मिणी माझी सौंदर्याची प्रकटे जणू प्रतिमा
किंचित हट्टी परंतु लोभस असे सत्यभामा
तरीही वरितो सहस्र सोळा कन्या मी अमला
पराधीन ना समर्थ घेण्या वार कलंकाचा
कर्तव्याला मुकता माणूस, माणूस ना उरतो
हलाहलाते प्राशून शंकर देवेश्वर ठरतो
जगता देण्या संजीवन मी कलंक आदरीतो
वत्सास्तव मम ऊर फुटावा वत्सल मातेचा
गीत | - | मनोहर कवीश्वर |
संगीत | - | मनोहर कविश्वर |
स्वर | - | सुधीर फडके |
राग | - | मल्हार |
गीत प्रकार | - | हे श्यामसुंदर, भावगीत |
अमल | - | शुद्ध. |
वत्स | - | मूल. |
वत्सल | - | प्रेमळ. |
संजीवन | - | पुनुरुज्जीवन. |
हलाहल | - | विष. |