मनातल्या मनात मी तुझ्यासमीप राहतो !
तुला न सांगता तुझा वसंत रोज पाहतो !

असेच रोज नाहुनी लपेट ऊन्ह कोवळे,
असेच चिंब केस तू उन्हात सोड मोकळे;
तुझा सुगंध मात्र मी इथे हळूच हुंगतो !

अशीच रोज अंगणी लवून वेच तू फुले,
असेच सांग लाजुनी कळ्यांस गुज आपुले;
तुझ्या कळ्या, तुझी फुले इथे टिपून काढतो !

तसा न राहिला अता उदास एकटेपणा;
तुझीच रूपपल्लवी जिथे तिथे करी खुणा;
पहा कसा हवेत मी तुझ्यासवे सळाळतो !