बोलत बोलत उगीच कांहितरि
जरी उलटली रात
पलटली आता होत प्रभात
मनींचे मनिंच राहिले आंत

चुकवित दृष्टिस दृष्टि राहिली
ओळख काळोखांत
मिसळुनि जात आता सकळांत
मनींचे मनिंच राहिले आंत

ओठांवरुनी आशय फिरला परत
पुन्हा हृदयांत
घुटमळे जो आता शब्दांत
मनींचे मनिंच राहिले आंत

भुलवित निजपण तरीही दुजेपण
उरवित एकान्‍तात
विसर ज्याचा पडतो जगतांत
मनींचे मनिंच राहिले आंत