मानिली आपुली तुजसि मीं एकदां ।
दुःख शोक न कदा शिवुत तुजलागि तें ॥

वंचिलें त्वां जरि हितचि तव वांच्छितों ।
वरुनि सन्मार्ग तो धरिं सदा सुमतिते ॥

कष्ट जरि सोशितां वच न ये मोडितां ।
म्हणुनि जातों अतां गाळि नयनाश्रु ते ॥