भुकेजल्या तान्ह्यासम तोंड पसरी शिवार.
तुकोबाच्या अभंगाला मंद चिपळ्यांची साथ,
भरारतो रानवारा तसा झाडाझुडपांत !
पिऊनिया रानवारा खोंड धांवे वारेमाप,
येतां मातीचा सुगंध स्तब्ध झाले आपोआप.
अवखळ बाळांपरी पक्षी खेळती मातींत,
उभारल्या पंखावरी थेंब टपोरे झेलीत !
धारा वर्षतां वरुन बैल वशिंड हालवी
अवेळींच फुटे पान्हा गाय वत्साला बोलवी !
गांवानेंच उंच केला हाच दैवी प्रसाद,
भिजूनिया चिंब झाला गांवदेवीचा कळस.
निसर्गानें दिलें धन द्यावें दुसर्यां, जाणुनी,
झालीं छप्परें उदार आल्या पागोळ्या अंगणी !
| गीत | - | ग. दि. माडगूळकर |
| संगीत | - | अशोक पत्की |
| स्वर | - | देवकी पंडित |
| चित्रपट | - | मी सिंधुताई सपकाळ |
| गीत प्रकार | - | चित्रगीत, कविता |
| खोंड | - | पोळ, तरुण बैल. |
| पागोळी | - | छपरावरून पडणारी पाण्याची धार. |
| वशंड | - | बैलाच्या मानेवरचा उंचवटा. |
| शिवार | - | शेत. |
माउलीच्या दुग्धापरी आले मृगाचे तुषार,
भुकेजल्या तान्ह्यासम तोंड पसरी शिवार.
तुकोबाच्या अभंगाला मंद चिपळ्यांची साथ,
भरारतो रानवारा तसा झाडाझुडपांत !
पिऊनिया रानवारा खोंड धांवे वारेमाप,
येतां मातीचा सुगंध स्तब्ध झाले आपोआप.
अवखळ बाळांपरी पक्षी खेळती मातींत,
उभारल्या पंखावरी थेंब टपोरे झेलीत !
धारा वर्षतां वरुन बैल वशिंड हालवी
अवेळींच फुटे पान्हा गाय वत्साला बोलवी !
गांवानेंच उंच केला हात दैवी प्रसादास,
भिजुनिया चिंब झाला गांवदेवीचा कळस.
निसर्गानें दिलें धन द्यावें दुसर्यां, जाणुनी,
झालीं छप्परें उदार आल्या पागोळ्या अंगणी !
काळ्यामाळ्या करितात बाळें उघडीं नागडीं,
सांचलेल्या पाण्यामधीं नाचतात घडीघडीं !
नांगरली रानवाट आतां फुलेल रोपांनी
पान लागे चवदार शेतकर्यांना चिंतनीं !
स्नान झालें धरणीचें पडे सोन्याचा प्रकाश !
आतां बसेल माउली अन्नब्रह्माच्या पूजेस !
संपूर्ण कविता / मूळ रचनाPlease consider the environment before printing.
कागद वाचवा.
कृपया पर्यावरणाचा विचार करा.
दाद द्या अन् शुद्ध व्हा !