मायेंविण बाळ क्षणभरी न राहे ।
न देखतां होय कासावीस ॥१॥

आणिक उदंड बुझाविती तरी ।
छंद त्या अंतरीं माउलीचा ॥२॥

नावडती तया बोल आणिकांचे ।
देखोनियां नाचे माय दृष्टी ॥३॥

तुका ह्मणे माझी विठ्ठल माउली ।
आणिकांचे बोलीं चाड नाहीं ॥४॥