मूळ रचना

माणसापरी माणूस राहतो रे येडाजाना
अरे होतो छापिसानी कोरा कागद शहाणा
​
नको लागू जीवा सदा मतलबापाठी
हिरीताचं देनं घेनं नही पोटासाठी

उभे शेतामधी पिकं ऊन वारा खात खात
तरसती 'कव्हा जाऊ' देवा, भुकेल्या पोटात

पेटवा रे चुल्हा आता, मांडा ताटवटी
नको लागू जीवा सदा मतलबापाठी

पाहीसनी रे लोकाचे यवहार खोटे नाटे
तव्हा बोरी बाभयीच्या आले आंगावर काटे

राखोयीच्यासाठी झाल्या शेताले कुपाटी
नको लागू जीवा, सदा मतलबापाठी

किती भरला कनगा, भरल्यानं होतो रिता
हिरीताचं देनंघेनं, नही डाडोराकरता

गेली देही निंघीसनी नाव रे शेवटी
नको 'लागू जीवा, सदा मतलबापाठी

  संपूर्ण कविता / मूळ रचना