पैठणी बिलगुन म्हणते मला
जानकी वनवास ग संपला

हर्षिता होऊनिया सुंदरी
वल्कले फेकुन दे तू दुरी
गोजिरा गजरा माळून शिरी
लाव तू भाळी कुंकुम-टिळा

पाहुनी रूप तुझे देखणे
जाहली लज्जित ही भूषणे
पतिप्रेमाचे उधळित हे सोने
प्रीतीचा दिवाळसण तो आला