फू बाई फू, फुगडी फू
दमलास काय माझ्या गोविंदा तू

आत पोकळ, बाहेर पोकळ डोंबार्‍याचा वेळू
म्हतारपणी नवरा केला तोही पोरखेळू

माय-लेकी गोष्टी सांगे त्यांची प्रीत मोठी
लुगडं सोडून देऊ लागली जावयाच्यासाठी

नवी नवी नवरी तवा शेवरीवाणी लाजं
आता झाली चिली-पिल्लं कोंबडीवाणी झुंजं

काजळ ल्याली, कुंकु ल्याली, टिकली दावी लोका
देवाजीचा संग नाही रंग झाला फिका

संतांची निंदा केली, निंदा नाही बरी
तुकाराम शरण गेले सद्गुरू पायी