मंगेश पाडगांवकर यांची ही रचना संत मीराबाई यांच्या खालील रचनेवर आधारित आहे-

हे री मैं तो प्रेम-दिवानी मेरो दरद न जाणै कोय
घायल की गति घायल जाणै, जो कोई घायल होय
जौहरि की गति जौहरी जाणै, की जिन जौहर होय
सूली ऊपर सेज हमारी, सोवण किस बिध होय
गगन मंडल पर सेज पिया की किस बिध मिलणा होय
दरद की मारी बन-बन डोलूँ बैद मिल्या नहिं कोय
मीरा की प्रभु पीर मिटेगी, जद बैद सांवरिया होय

सखि मी दर्ददिवाणी : माझी व्यथा कुणा न कळे ग
घायाळाची मर्मवेदना घायाळास कळे ग
रत्‍नपारख्याविण रत्‍नांची कुणा न पारख ठावी
शूलावर मम शेज सखे जर, नीज कशी मज यावी?
गगनमंडलीं शेज प्रियाची: मीलन मग कोठें ग?
फिरलें वनवन जखमी होउन, वैद्य कुणि न भेटे ग
मीरेची संपेल व्यथा जर हरीच वैद्य मिळे ग
सखि मी दर्ददिवाणी : माझी व्यथा कुणा न कळे ग
(संपादित)

मंगेश पाडगांवकर
'मीरा' या पुस्तकातून.
सौजन्य- मौज प्रकाशन गृह, मुंबई

  पृथक्‌