थांब रे पथिका जरा जा ऐकुनी माझी कथा
नीट घे पाहोनिया नांवाजल्या प्रीतीपथा

दिसति तुज वाटेवरी या उमटली ही पाऊलें
चुरली किति पायातळी हृदयें तयानें चालतां

काजळांतुनि वाहिली गुपितेंच कीं गालावरी
पुसली न कोणी आसवें, कोणा न कळली रे व्यथा