ती गेली तेव्हां रिमझिम पाऊस निनादत होता
मेघांत अडकलीं किरणें हा सूर्य सोडवित होता

ती आई होती म्हणुनी घनव्याकुळ मीही रडलों
त्यावेळीं वारा सावध पाचोळा उडवित होता

अंगणात गमलें मजला संपलें बालपण माझें
खिडकीवर धुरकट तेव्हां कंदील एकटा होता