तू वर्णिल्या गृहाच्या सखिच्या खुणा मनांत
मी बाळगीन यक्षा जणु त्या इथे पहात

कल्पद्रुमाकडूनी अलकेत घेत नारी
चरणास रंग, मदिरा नेत्रांत रंगणारी
भेटेन भावजयिला नगरात, त्या घरात

मंदारवृक्ष बाल, फुलता झुके डहाळी
वहिनी तयास माझी पुत्रासमान पाळी
जणु इंद्रचाप दारी, ते दृष्य तोरणात

पाचूत बांधलेली वापीत पायरी ती
जणू पुष्कराज देठीं पद्में सुवर्ण फुलती
क्रीडानगास नीळ जो हेमकर्दळीत

तरु कांत केसराचा मदिरा मुखातही वा
फुलण्या अशोकवृक्ष मागेल पाय डावा
सखिचा तुझ्या दिसेल वासंतिमांडवात

कांता तुझी जयाला तालांत नाचवील
नादांत कंकणांच्या निळकंठ तो दिसेल
ओट्यावरी मण्यांच्या बसण्यास त्यास वेत

मी शंख पद्मचिन्हे दारापुढे बघेन
नसता तुझा निवास वाटेल शांत म्लान
कमळास काय शोभा जंव भास्करास अस्त

आलसात चालणारी पुढती असेल लीना
नाभी सखोल, व्हावा मृगभास लोचनांना
बिंबाधरा कृशांगी कुंदासमान दात

देवास पूजिता वा पुसण्यास सारिकेला
ठाकेल पिंजर्‍याशी चित्रिल प्रतनु तुजला
किंवा असेल वहिनी स्वप्‍नांत भ्रांतचित्त

मितभाषिणी, जणूं ती विरहात चक्रवाकी
झुरते वियोग सहते नि:श्वास दीर्घ टाकी
वाटेल पद्म शिशिरी बदलून रूप घेत

  संपूर्ण कविता / मूळ रचना