त्यांनीच छेडिले ग माझ्या मनी न होते
ओढून ओढणीला दारी उभी मी होते

करपाश तोचि आले कंठी गडे तयांचे
भारावल्या मनाने मी ग अबोल होते

अपराध काहि नसता शिक्षा मला मिळाली
माझ्याच मंदिरी ग मी बंदिवान होते

दिनरात साजणाचे बेबंद वागणे हे
असते सुखांत जर का, मी बालिकाच होते