वद जाउं कुणाला शरण करी जो हरण संकटाचें ।
मी धरिन चरण त्याचे । अग सखये ॥

बहु आप्त बंधु बांधवां प्रार्थिलें कथुनि दुःख मनिंचें ।
तें विफल होय साचें । अग सखये ॥

मम तात जननि मात्र तीं बघुनि कष्टती हाल ईचे ।
न चालेचि कांहिं त्यांचें । अग सखये ॥

जे कर जोडुनि मजपुढें नाचले थवे यादवांचे ।
प्रतिकूल होति साचे । अग सखये ॥