यश तेची विष झाले, देहात ते उफाळे
स्फुंदून काय आता, जावे मिटून डोळे?

सुमहार वाटला जो, तो एक साप काळा
प्रासाद थाटला जो, ती बंद बंदिशाळा
या बंधनात बांधी माझे मलाच जाळे

हा खेळ संपलासे आता न हारजीत
या हुंदक्यात गेले कोंडून प्रेमगीत
माझ्याच काजळाने हे तोंड होय काळे