लाविते मी निरांजन तुळशीच्या पायापाशी
भाग्य घेऊनिया आली आज धनत्रयोदशी

आली दिवाळी दिवाळी, पहाटेच्या त्या आंघोळी
घरोघरी जागविते माय मुले झोपलेली

घरोघरी दीपज्योती वर्षाचा मोठा सण
क्षणोक्षणी होते आई आज तुझी आठवण

चार वर्षांमागे होता हात तुझा अंगावरी
कधी नाही जाणवली हिवाळ्याची शिरशिरी

आज झोंबतो अंगाला पहाटेचा थंड वारा
कुठे मिळेल का आई तुझ्या मायेचा उबारा

तुझ्याविना आई घर सुनेसुनेसे वाटते
आणि दिवाळीच्या दिशी तुझी आठवण येते

सासरीच्या या संसारी माहेराची आठवण
आठवती बाबा-भाऊ आणि दारीचं अंगण

अंगणात पारिजात कोण देई त्याला पाणी
दारी घालिते रांगोळी माझ्यावाचून का कोणी

आई तुझ्या पायापाशी घोटाळते माझे मन
जिथे उभे अंगणांत तुळशीचे वृंदावन

दारापुढे लिंबावर साद घालतो कावळा
कोण येणार पाहुणा आतुरला जीव भोळा